In de schaduw van
Toon Hermans

Een warmhartige Vlaamse hommage
aan de grootste Nederlandse amuseur,
volkspoëet en filosoof van de levensblijheid

Herman Van Hove
vertelt over zijn wonderlijke belevenissen in de coulissen
en aan de keukentafel als laatste manager en vriend van Toon Hermans.
Herman vertelt hoe het was om samen te werken  met Toon,
perfectionist en hypochonder, op zijn oude dag nog mateloos
ambitieus maar ook vervuld van een ‘gelukzalige weemoed‘.

Lissa Meyvis
een engelachtige verschijning met een stem zo fijn en breekbaar als kristal,
blaast de liedjes van Hermans nieuw, jong leven in, een reflectie van de onschuld en
de vrolijkheid die de meester zelf zo hoog in het vaandel voerde.
Maar ook van de liefde en de ontroering die hem dreven.
Lissa zingt de liedjes die Toon zelf zijn allermooiste vond.

“Ik zat op een avond in Antwerpen ademloos te luisteren”
Paul van Vliet

“Je voelde Toon goedkeurend glimlachen tijdens de voorstelling”
Bart Peeters

“Theater Carré in verrukking”
Jacques Klöters, biograaf Toon Hermans 

“Zonnig en hemels gezongen”
Warre Borgmans

“We hebben genoten van de verhalen… 
het leek soms wel of we Simon Carmiggelt of Willem Elsschot hoorden” 
Patrick van den Hanenberg, de Volkskrant 

“In de Schaduw van Toon Hermans is een bad in het parfum van tederheid en liefde”
Guido Lauwaert, Focus Knack 

“Wie was het meisje in het rode jurkje dat zo mooi zong?”
Prinses Beatrix na de nationale Toon-hommage in Theater Carré

“Een verpletterend goede, mooie, ontroerende voorstelling”
Marc Vos, Belang van Limburg

“We gingen weer verliefd naar huis”
Anja Daems, Radio 2